Κοιτάζω
γύρω μου και βλέπω δρόμους ωραίους,σωστά αεροδρόμια. Κοιτάζω γύρω μου
και βλέπω χαμόγελα, δημότες ευτυχισμένους.Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω ένα
απέραντο εργοτάξιο...Και σκέφτομαι πόσο πετυχημένη είναι η δημοτική μας
αρχή και πόσο στοργική και φιλεύσπλαχνη... Πόση όρεξη για δουλειά
μπορεί να έχουν....Και ξαφνικά χτυπάει το ξυπνητήρι..Και μια φωνή, η
φωνή της ΚΟΙΝΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ μου φωνάζει
"Ξυυυυυυπνα.....Είναι οι εκλογές ηλίθιε"...Γιατί για ηλίθιους μας
περνάν...Είναι ο επιθανάτιος ρόγχος πριν το θανατικό...Η ανάσταση του
λαζάρου..Το ξύπνημα της αίτνας..Είναι η τελευταία ανάφλεξη πριν το
ολοκληρωτικό τους σβήσιμο...Μα για πόσο μαλάκες μας περνάν..Μας υποτιμάν
λες και το εκλογικό σώμα είναι ζώα...λες και είμαστε μωρα που με ενα
γλειφιτζούρι πριν το εμβόλιο θα μας απαλύνουν τον πόνο και θα μας
ξεγελάσουν..Όμως η βελόνα είναι βελόνα...και οταν τρυπάει πονάει...και
με 10 γλειφιτζούρια πάλι πονάει...Οσαν σύγχρονοι μαυρογιαλούροι
κοροιδεύουν κατάμουτρα τους δημότες. Όλα έχουν την ώρα τους...Και φυσικά
ένα μηνα πριν τις εκλογές ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να φανεί το
έργο...Ποιο έργο???
ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΤΡΑΓΟΥΔΩΝΤΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου